Cultureel erfgoed is een breed en dynamisch begrip. Veel categorieën van cultuurproducten worden vandaag de dag als cultureel erfgoed beschouwd. Denk daarbij aan gebouwen, stedenbouwkundige structuren, interieurs, landschappen, kunst- en gebruiksvoorwerpen, archieven, collecties enzovoort.
Typisch erfgoed heeft een relatie met het verleden, krijgt een specifieke betekenis en waardering en ontvangt speciale zorg en aandacht.
Last but not least, leidt het dikwijls tot een vorm van strijd: strijd voor het behoud en strijd om wat ermee gaat gebeuren.
Cultureel erfgoed vraagt om een juiste balans tussen behoud en verandering; ondanks de wil om zaken uit het verleden te behouden in hun originele staat, is verandering in veel gevallen onontkoombaar.
Veranderende betekenisgeving, de vrees dat getuigenissen van het verleden verdwijnen en de wens tot behoud van schoonheid, sfeer en het karakteristieke geven cultureel erfgoed een speciale dynamiek. Wat gisteren nog zonder pardon gesloopt werd, kan morgen een monument zijn. En het monument van vandaag kan er morgen alweer anders uitzien. Ook dienen we te beseffen dat verschillende groepen mensen verschillende betekenissen aan erfgoed kunnen hechten.
Om de veranderingen van erfgoed langs de gewenste banen te laten verlopen is zowel goed advies als een geschikte presentatie onontbeerlijk.
Het verzamelen van feitelijke informatie is altijd startpunt; we moeten weten wat iets is, hoe het ontstaan is en hoe het in de loop der tijd veranderd is.
Zo verkrijgen we ook inzicht in de historische gelaagdheid van erfgoed. Voor een passende omgang met cultureel erfgoed en een optimaal gebruik ervan is professioneel onderzoek dan ook van groot belang. Door onze kennis van erfenissen uit het verleden te verdiepen en in een cultuurhistorisch kader te plaatsen creëren wij een hechte fundering voor beleid en planvorming.
Tenslotte zullen de op te stellen plannen ook financieel haalbaar en praktisch uitvoerbaar moeten zijn.
In een optimaal advies is met al deze aspecten rekening gehouden.